In Memoriam Cornelia (Corrie) van Leeuwen
dinsdag 7 december 2021Corrie van Leeuwen, organiste
Overleden 26 november 2021
Als ze het kon zingen kon ze het ook spelen. Corrie van Leeuwen bespeelde de orgels in de Nicolaaskerk vooral op gevoel en deed dat al haar hele leven lang. Ze begon ermee in haar geboorteplaats Boskoop en zette dat voort in de Nicolaasparochie te Zoetermeer, waar zij met haar man Frans een gezin stichtte. Hij was op zondag collectant, zij speelde regelmatig tijdens een de vele vieringen in het weekend en ook bij huwelijken en uitvaarten.
In de tweede helft van de jaren 19(60) zongen jongens en/of meisjes van de Paulusschool en de Nicolaasschool tijdens de kerstnacht en zongen om de twee weken mee om de kerkgangers te laten wennen aan de Nederlandstalige liederen. Vanuit een schoolkoor evolueerde het tot kinderkoor De
Zoetermerels. Al snel werd mw. Van Leeuwen de organiste. Zij wist samen met dirigenten als Dick Spijkers, André van der Wiel en Willien van Wieringen de kinderen aan zich te binden. Ze zongen tijdens een jubileumconcert dan ook met trots:
“Wat zingen wij? Wat zingen wij?
Police en Lori Spee (en Lori Spee)
van Spargo, Toontje Lager,
heeft geen oma een idee (nee geen idee)
En oma heeft nog nooit gehoord
van Fame of van The Styx,
want ‘Hannes loopt op klompen’ loopt
helaas niet naar de disco
dat is niks!”
Corrie van Leeuwen was immer een vrolijke noot binnen de kerk maar wist ook wat ze wel en niet wilde. Discussies met pastores en kerkbestuurders ging ze niet uit de weg. In 1982 kreeg de kerk een Johannusorgel cadeau van woningbouwvereniging De Goede Woning. Corrie wist met standvastig
volhouden uiteindelijk een elektronisch orgeltje voor haar Zoetermerels en tienerkoor Mi Segua los te praten.
Pro Ecclesia
Voor al haar werk in de parochie kreeg ze in 1983 het pauselijk insigne Pro Ecclesia opgespeld. Ze verdween rond 1990 langzamerhand van de orgelbank maar bleef in de harten van de voormalige zangertjes altijd hun ‘mevrouw Van Leeuwen’. Eind november is zij op 94-jarige leeftijd rustig ingeslapen.
(Ton Vermeulen)